Herbestemming Museumschool Rijsoord

Voorzitter,

Wie vandaag de Rijksstraatweg afrijdt, ziet een gebouw dat voor velen slechts een oude school lijkt. Maar wie even stilstaat, beseft dat achter die muren geschiedenis is geschreven. Daar, in dat bescheiden klaslokaal, werd op 15 mei 1940 de capitulatie van Nederland getekend. Het was, zoals M. van Ooijen beschreef, geen moment van trots, maar van berusting, en tegelijk het begin van een nieuw hoofdstuk van herinnering.

Vier jaar geleden spraken wij hier in deze zaal over de aankoop van datzelfde gebouw. Toen zeiden wij: het moet behouden blijven, toegankelijk zijn voor publiek en bij voorkeur in gemeentelijke handen komen. Met dat besluit van toen is die eerste stap gezet.

Vanavond ligt er een voorstel dat, wat de SGP betreft, de logische en gewenste vervolgstap vormt.

Want met de voorgestelde herbestemming krijgt het gebouw niet alleen een nieuwe toekomst, maar ook een betekenisvolle functie in het heden. Het capitulatielokaal wordt behouden en vertelt straks, in samenwerking met de Stichting Oud Ridderkerk, het verhaal van de meidagen van 1940. Wie daar straks binnenstapt, mag én moet iets proeven van de ernst én de betekenis van die dag in mei 1940. “Opdat wij niet vergeten”. Tegelijkertijd wordt de rest van het gebouw benut voor maatschappelijke en sociale functies. Daarmee krijgt Rijsoord een plek waar ontmoeting, educatie en herinnering samenkomen. De SGP vindt dat een verstandige keuze.

De investering die vanavond gevraagd wordt, is fors. Dat realiseren wij ons. Maar wat hier behouden, doorgegeven en gecreëerd wordt, is van blijvende waarde. We zien in dit voorstel een goede balans tussen erfgoed en eigentijdse maatschappelijke waarde. We zien dat het college de aanbevelingen uit het participatieproces serieus heeft meegenomen. En we zien bijvoorbeeld dat partners als Facet en de Oudheidkamer hun verantwoordelijkheid willen nemen in beheer en programmering.

Voorzitter,

Rijsoord werd ooit onverwacht getuige van de capitulatie. Maar vanavond mogen wij bewust getuige zijn van iets anders: de hergeboorte van een plek van herinnering en verbinding.

Dank u wel