De Combinatie (19-6)

Als “nieuweling” binnen de Gemeenteraad beginnen langzamerhand de contouren van de wondere wereld van de gemeentelijke politiek mij duidelijk te worden. Tijdens de eerste vergadering van de nieuwe gemeenteraad op 27 maart ging het er stijlvol en formeel aan toe en iedereen was reuze voorkomend en vriendelijk. Na het afleggen van de eed of het uitspreken van de belofte doen de op 19 maart jl. gekozen raadsleden pas écht mee. Je bent raadslid! Om dat te “vieren” verplaatsten na afloop van die eerste vergadering de kersverse raadsleden en de crew van de publieke tribune zich naar het aangrenzende etablissement om felicitaties in ontvangst te nemen of uit te wisselen. Onder het genot van een drankje en een hapje werd er nog nagepraat en nader kennis gemaakt. Een gezellig  en aangenaam gebeuren. Een goed begin, dacht ik zo.

Door de tijd die de coalitiebesprekingen vergden duurde het tot 15 mei jl. totdat de volgende raadsvergadering plaatsvond. De agenda bevatte eigenlijk twee hoofdonderwerpen: bespreking van het coalitieakkoord en beëdiging van 4 wethouders en 2 nieuwe raadsleden (die de plaats van een tot wethouder gepromoveerd raadslid innemen). De publieke tribune was volledig bezet. Waarschijnlijk betrof het hoofdzakelijk familie, partners en vrienden van de te beëdigen wethouders en raadsleden die wellicht iets minder met politiek en iets meer met de te beëdigen personen hadden.

In alle onnozelheid meende ik dat de Raad het eerste agendapunt (coalitieakkoord) wel redelijk voortvarend zou behandelen zodat de “festiviteiten” die met het volgende agendapunt (de beëdiging) gepaard zouden gaan, niet helemaal aan het eind van de avond zouden plaats vinden. Gelet ook op enkele kinderen op de publieke tribune zou de Raad zich de belangen van die kinderen wel aantrekken (een praktische vorm van jeugdzorg). Maar dat liep anders! Na de korte inleiding van het raadslid Henk Dokter (thans wethouder) over de inhoud van het coalitieakkoord was het de beurt aan de raadsleden. Eerst de oppositie daarna de coalitiepartijen. Mijn aanvankelijk optimistische verwachting over de duur van het debat was ingegeven door het feit dat er die avond toch niets zou worden besloten. Daar hebben de raadsleden volop de gelegenheid voor bij de bespreking in de Raad van de diverse onderwerpen in de komende vier jaren. Maar dat heb ik verkeerd ingeschat. Pas na half elf kwam de Raad aan de beëdiging (waarvoor de meeste bezoekers gekomen waren) toe. En ofschoon het debat een zekere waardigheid uitstraalde waren er ook enkele (onderdelen van) bijdragen die hoge zuurgraad bevatten. Ik vroeg me zo af, moet dat niet anders kunnen, bij voorbeeld: kort en bondig doet iedereen zijn zegje (in der Beschränkung zeigt sich der Meister) en na een uur of zo volgt de beëdiging. Dat is leuk voor de publieke tribune en misschien ook wel voor het aanzien van de politiek. Waarom zeg ik dat laatste, zo vraagt de lezer zich wellicht af? Wel, na afloop tijdens het felicitatiemoment merkte een van de aanwezigen op: “als dat zo vier jaar lang moet gaan, dan wens ik je veel sterkte toe”.

Bijzonder was dat met het einde van het debat ook het eerder geconstateerde “zuur” verdwenen of in ieder geval op grote afstand geplaatst was. Dat bleek na afloop bij die felicitatieronde. Eigenlijk best aardige mensen die raadsleden!

Arie van Eijsden
SGP Fractie